[WHITE RABBIT] Rozdział drugi

II.

Przełamanie niewidzialnych granic.

Z grubsza.

Aurora dostała w twarz. Dwa razy. Raz z pięści od Donaty oraz raz z kopniaka od jej faceta. Odechciało jej się jakichkolwiek rozmów. Nie zamierzała już niczego nikomu tłumaczyć czy wyjaśniać. 

Policzek, nos i dolna warga pulsowały nieprzyjemnym gorącem i otępiającym bólem. Wypluła na brudny chodnik ślinę pomieszaną z krwią. Ostrożnie przejechała językiem po zębach, sprawdzając, czy wszystkie są na swoim miejscu. Już teraz czuła, że jej twarz zaczęła puchnąć i czerwienieć. Do oczu zaczęły napływać jej łzy bólu, ale zacisnęła mocno powieki, nie pozwalając sobie na tak żałosne zachowanie. 

Przynajmniej raz chciała zatrzymać twarz. Napłakała się już w życiu.

Dalej

[BEZRUCH] Muzyka II

W pokoju gościnnym na piętrze, na samym środku pomieszczenia, stał fortepian, który państwo Black dostali z okazji ślubu od siostry Oriona, Lucretii. Był ogromny, ciężki i ręcznie zdobiony. Liczył sobie około dwustu lat, klawisze były wykonane z kości słoniowej, a jego klapa miała tendencję do zamykania się w najmniej spodziewanym momencie. Walburga podejrzewała, że mieszka w nim poltergeist, ale nieważne, ile zaklęć wypróbowała, żadne nie rozwiązało problemu samozamykającej się klapy.

Z tego też powodu Syriusz i Regulus nie mieli prawa wstępu do pokoju na piętrze i dotykania fortepianu. Oczywiście, jak to dzieci, nie przestrzegali tego zakazu.

Dalej